,,Deze keuken heeft zijn tijd echt gehad hoor'', had Olga al eens gezegd. En omdat ze eigenlijk gelijk heeft, van bijna alle kastjes hangen de deurtjes scheef en zijn de handvaten stuk, kwam ze gisteravond de boel opmeten.
Ze nam een een heel professionele duimstok, of rolmaat, of iets wat daar tussenin zat, in een foedraal mee. Net een geweer of een heel dure biljartkeu. Ook stak ze kordaat een schaar in de gipsplaat boven de kastjes, om te peilen hoeveel ruimte daar nog achter zit. Best veel, zo te zien.
,,Ja, en nu moet je bedenken wat je wilt'', zei ze, toen ze alles had gemeten. ,,Hoeveel mensen moeten hier aan tafel kunnen zitten? Wat voor materiaal wil je? Wil je een moderne keuken? En kleur, hoe kijk je daar tegenaan? Wat wil je op de vloer? Moeten daar kastjes tot aan het plafond? Wat doe je met dat raam?''
Het zijn precies dat soort beslissingen die me meestal van deze ingrepen weerhouden. Die deurtjes hangen wel scheef, denk ik dan al gauw, maar ze willen nog best dicht en daar zijn ze uiteindelijk voor...
Maar goed, de schaar is in de gipsplaat gestoken - er is hier iets onomkeerbaars in werking gezet.
