Zojuist zat ik hier bij Ria op de wc, toen er ineens zwaar verkeer voorbij reed. Tenminste dat dacht ik, want het huis denderde. Maar dat zware verkeer hield ongewoon lang aan, en de muren begonnen heen en weer te draaien, als in een cakewalk op de kermis. Al Ria haar shampoo- en parfumflesjes vielen van de plank.
Na een tijdje - een minuut? dertig seconden? - hield het op.
,,Asing!'', riep Ria vanuit de tuin, waar ze Griekse les zat te geven. ,,Leef je nog?''
,,Ja hoor!'', riep ik terug.
Het was een aardbeving, erger dan Ria en Jane, haar leerlinge, hier op Zakynthos ooit hadden meegemaakt. Er zijn vaker aardbevinkjes, want vlakbij onder water schuiven twee aardplaten tegen elkaar, Maar deze hele zomer was er nog niks geweest.
Ik ging meteen internet op, om uit te zoeken hoe zwaar dit geweest kan zijn. Terwijl ik achter de pc zat, begon het huis weer te schudden. Een glazen waxinelichthouder, die net was gevallen en wonderbaarlijk heel was gebleven, viel nu met een klap kapot. Ik hield de monitor van de computer vast, die ook begon te schuiven.
,,Ik ga nu maar bij jullie buiten zitten'', zei ik tegen Ria en Jane.
De baas van het restaurant hiernaast kwam vertellen dat de tv en een heleboel drankflessen waren stukgevallen. Bij de benzinepomp verderop zitten de scheuren in de muur.
De Griekse les was afgelopen. Jane ging naar huis om te kijken of ze schade had. Even later mailde ze, dat ze op de radio had gehoord dat het zes punt nog wat op de schaal van Richter was geweest. Haar Grieks was vermoedelijk nog niet goed genoeg, om het preciezer te verstaan.
