,,Waar komt u vandaan uit Nederland'', wilde de Franstalige journalist weten, die ik dinsdag bij het ontbijt trof.
,,Uit het Noorden'', zei ik.
,,La Frise?'', vroeg hij hoopvol. Ja Friesland. Dat kende hij, hij was er een keer geweest en het had een diepe indruk op hem gemaakt. Of hij was gewoon hoffelijk. In elk geval was hij vol van die grote hemel daar, met die mooie wolken. Oh la la! zei hij waarderend.
Oh la la was zijn vaste uitdrukking, want hij had het net ook al gezegd nadat ik had opgemerkt dat ik het hier - we logeerden in Chateau Beychevelle, in de omgeving van Bordeaux - zo prachtig vond. Met die brede tuinen waar we op uitkeken, al die hoge deuren en lambrizering binnen en van dat glimmende, altijd wat krakende visgraatparket. ,,Ja tres joli'', beaamde hij, maar oh la la, wat een werk om al dat gras te maaien.
Veel werk of niet, ik sliep voor het eerst in een Chateau. Ik was er zo vol van dat ik er 's morgens kort na zonsopgang al uit ging om foto's te maken: mijn slaapkamerdeur is die hoge deur, bovenaan de trap rechts in de schaduw, die open staat.
We logeerden er vanwege een persconferentie met Roman Polanski, waar journalisten waren ingevlogen met Air France. We werden in allerlei chateaux in de omgeving gestopt, en tussen het gedoe rond die film door werden we naar wijnproeverijen gebracht en etentjes met druivenplukkers, want het is oogstmaand.
Een ongewone combi, zelfs voor de andere vier Nederlandse journalisten die hierbij waren. Want zij hadden dan al wel menig filmster gesproken en vertelden daar graag over, maar in een chateau slapen en wijn proeven was er voor hen ook nog niet eerder bij geweest.
