JP en de blikjes

J.P. is een nieuw Amelands fenomeen, een Hollumer jongen die alle piratenhits uit zijn hoofd kent en daar sinds Koninginnedag vorig jaar mee optreedt. Hij zingt ze van a tot z mee, beweegt daar niet erg bij maar iedereen is er verrukt van en loeit groepsgewijs de refreinen.

Een Amelander cult-zanger, kortom en op het Rôggefeest vrijdag was hij een waardig opvolger van Magic Wopke, de eilander goochelaar die daar altijd optrad. Ik heb uit volle borst 'Als de nacht verdwijnt / en de zon weer schijnt' van Jantje Smit meegezongen, dat ik ken sinds ik vorige week met het korps van Warga in de bus naar Kerkrade heb gezeten.

Op het Rôggefeest was nog een gek verschijnsel. De vaste bezoekers wisten dat al, niemand was er tenminste verbaasd over, maar ik ben een paar jaar niet geweest. Het is een gratis straatfestival met 's avonds overal bandjes, en om dat te betalen maken de cafes het bier wat duurder. Volgens de verhalen moet je bij Nescafe 3 euro voor zo'n plastic glaasje neerleggen, dat is zes gulden zestig in oud geld, inderdaad pittig. (Ik heb die avond bij Nescafe wel bier gekocht, maar niet op de prijs gelet).

,,Let maar eens op'', zeiden ze tegen mij. ,,Vanavond zie je iedereen hier met rugzakjes lopen, met blikjes bier erin.''

Dat is toch niet te geloven, zei ik tegen Nico, de buurman van mijn ouders. Dat van die blikjes. ,,Oh jawel hoor'', zei Nico. ,,Het is hier niet te betalen''. En hij haalde in een beweging een paar blikjes bier uit zijn jaszak. Her en der liepen inderdaad mensen met een blikje bier.

Toen J.P. klaar was, kwam hij bij het groepje Hollumers staan waar ik ook bij stond te praten. Zonder iets te zeggen, hij was vast nog daas van het applaus, ritste hij zijn rugzakje open, en haalde er voor een blikje bier uit. Zo ingeburgerd is het dus al, dat zelfs de sterren van het eiland het doen.