We waren dit weekeinde in Kokerei Hansa in Dortmund, een oude cokes-fabriek die nu vervallen op toeristen staat te wachten. Prachtige grote machines in hallen, stevige roestige pijpleidingen, hoge baksteenmuren en overal groeien van die struiken met paarse pluimen.
Ergens achteraan de wandelroute lag een berg puin, waar we overheen klommen, zodat we in dat deel van de Kokerei kwamen waar ze doordeweeks aan het slopen zijn. Er werken blijkbaar Nederlanders, want in een aftandse hal waar de graafmachines vermoedelijk staan als het regent had iemand met viltstift op de muur geschreven: Deur Dicht Godverdomme!!!
Op dat deel van het terrein stond ook een Gasometer, zo'n hoge gasopslagsilo. Het hek ervoor was stuk, dus je kon er makkelijk in. Van binnen was het een hoge, holle buis met een formidabele echo. Zodat Lars, Jurriaan en ik er een tijdlang stevig in schreeuwden, met de tongen klakten en in de handen klapten. Elk geluid dendert wel een minuut lang om je heen.
Uiteindelijk filmde Jurriaan ons op zijn digitale cameraatje, terwijl Lars en ik als gekken op en neer sprongen in het midden van de stoffige ruimte. Bam! Bam! Bam! donderde het.
Heerlijk.
Om weer terug te komen op het openbaar toegankelijke stuk van de Kokerei moesten we langs een hek. Daar hing dit bord:
,,Daar hebben jullie lekker in het stof staan springen'', grijnsde Jurriaan.
