Dooiers

Als ik vroeger de trein nam naar Amersfoort, keek ik rond Barneveld met extra belangstelling naar buiten, want daar had je, zoals ik had geleerd op de Openbare School te Hollum, pluimvee-industrie.

En ja, aan weerszijden van de rails zag je afgeperkte veldjes met een samenklontering van witte bollen - kippen dus. Wat voor mensen zouden hier wonen, vroeg ik me dan af. Zouden die altijd over kip praten? Zouden ze al die kippen een naam geven?

Gisteren was ik bij Linda op verjaardagsvisite. Ze komt uit Barneveld en haar ouders waren er ook. Ze hadden het over de kaartjes voor Jackson Browne die ze hadden gekocht en dat concertkaarten zo duur zijn. Over dat je in deze hondsdagen zoveel insekten hebt. Over familieleden. Over ballonvaarten. Over van alles dus, zoals je doet op een verjaardag.

Toen het meeste bezoek weg was, ging de moeder van Linda aan de afwas, dat doen moeders als ze bij hun kinderen zijn. Het ging over het hete weer van de laatste week en hoe snel alles dan bederft.

,,Bij de eieren zie je het ook'', zei ze ineens. ,,De dooiers zakken heel snel. Dus de mensen denken, die eieren zijn niet vers, met die gezakte dooiers. Maar het komt, als het zo warm is, drinken de kippen meer water en dat merk je aan het ei.''

Blij fluitend liep ik later naar huis. Ik had met mensen uit Barneveld over eieren gepraat. De wereld is toch nog wel een beetje zoals ik er op school over geleerd heb.