Hans Peugeot

Een auto uitzoeken bij Hans Peugeot in Assen is een genot. Zijn garage is een soort hangplek met Hans zelf achter een met paperassen overladen tafel waar nog net wat ruimte is om een flesje bier of een glas wijn neer te zetten. Hij heeft alle tijd om met Marius te praten over de aanleg van nieuwe wegen in de binnenlanden van Mauretanie.

Wij waren er met zijn drieen gekomen, er zat een man uit de randstad (,,nee hoor, ik heb geen haast''), een adhd-jongen die snel een ontbijtkoek met rozijnen en een pak bierworstjes naar binnen werkte, op een stoel sliepen twee katten, op een andere een hond. Anderen die soms iets moesten, een auto of een reparatie, maar soms ook helemaal niks of enkel een biertje liepen in en uit.

,,We hadden om zeven uur afgesproken'', zei een meisje dat op Hans' medewerker wachtte. ,,Heb je hem al gebeld? Hij zei dat hij nog terug zou komen, maar hij is niet zo'n man van de minuut'', zei Hans terug. Om aan te vullen: ,,Hij is ook niet zo'n man van het uur.''

Het terrein in Assen staat vol auto's, bijna allemaal Peugeots, sommigen zien er als nieuw uit, anderen zijn zo te zien wel drie keer overdwars over de kop gerold.

,,Die van jou staat er ook tussen'', zei Hans, toen we er al een hele tijd waren. ,,Een rode 309.'' Dat zei hij terwijl we in de nieuwe onderhoudsruimte zaten, die nog niet helemaal af is. Van daaruit heb je geen zicht op de auto's op het terrein, maar dat hoeft bij Hans ook niet. ,,Wil je hem soms zien?'', vroeg hij plagerig. ,,Vertrouw je me niet?''

Natuurlijk wilde ik hem wel zien. ,,Het is een rode, hij staat bij het hek'', zei Hans. ,,Je kunt hem herkennen aan een rij gaatjes, achter in de motorkap. Daar heeft een spoiler gezeten, maar jij bent geen spoiler-type. Dus daar gaat Hans Peugeot een mooi stukje plakband voor je opplakken.''

Jaap wilde de motorkap nog openhebben en Marius startte hem om te horen hoe hij klinkt, maar bij mij was het eigenlijk al in orde na die opmerking over het mooie stukje plakband.