In de ban van de ring

Rita stuurde vanuit Houston een mailtje met foto's van haar ouders, Yeb en Johanna. Yeb is al 46 jaar zijn trouwring kwijt en die is nu in Buren teruggevonden. Yeb heeft hem weer om.

Dat hoor je dan uit Texas, je vertelt het een collega in Leeuwarden en even later is er onderstaand stukje op de website van de krant en in de krant zelf, die weer heel Friesland doorgaat. Magisch ding, nieuws.

TROUWRING TERUG NA 46 JAAR, VERPLICHTINGEN OOK

BUREN - Hij had de hoop opgegeven. Lang geleden al. Toch heeft de 77-jarige Yeb Anema uit Buren op Ameland plotseling zijn trouwring terug. Na bijna 46 jaar.

,,Een week of twee heb ik die ring gedragen, in 1963, ons trouwjaar'', zegt Anema. ,,Toen raakte ik hem kwijt bij bouwwerkzaamheden. Mijn vrouw Johanna was niet blij. Ik dacht nog: ring weg, verplichtingen weg. Maar zo werkt het niet.''

Dorpsgenote Nienke Molenaar vond de ring, met hierin gegraveerd de naam Johanna en de trouwdatum, tijdens het werken in de tuin. Een vergeefs rondje langs verschillende eilander Johanna's volgde. Met wat hulp van de gemeente wist haar man Bernard Molenaar Yeb en Johanna Anema donderdag toch te vinden.

In de ban van de ring II

Mail uit Texas:

Nou, het artikel in de LC heeft wat teweeg gebracht. Er belde een vrouw die plat Fries sprak vandaag en die mijn vader vertelde dat zij 46 jaar geleden op Ameland op vakantie was en toen bij mijn vader wel patat haalde. Hij had zo'n caravan in Buren bij het strand staan waar hij ooit in begonnen is, zelf aardappelen schillen en in friet-vorm snijden en zo patat bakken.

Ze had het artikel in de krant gelezen en heeft z'n telefoonnummer opgezocht. Maar ze had niet veel tijd want ze moest weer ,,nei de kei ta".

Toen belde er een oude tante die het ook had gelezen.

Toen kwam fotograaf Jan Spoelsta langs, ik weet niet waar dat voor was.

En 's middags belde er weer een Friese vrouw die vroeg hoe het precies in elkaar zat, mijn vader dus het hele verhaal weer doen zonder te weten wie hij aan de telefoon had. Hij dacht iemand die ooit in hun bungalow gezeten had.

Nadat hij het weer in geuren en kleuren verteld had vertelde ze dat ze van Radio Fryslan was en vroeg of hij dat verhaal wel op de radio wilde vertellen. Hij wilde er nog even over nadenken want hij wilde ook weer niet teveel publiciteit had hij gezegd. Ik heb gezegd dat hij dat wel moet doen. Hij kan heel mooi vertellen, vooral in het Fries.

Lego camera

Sinds hij in januari werd aangekondigd, is de Lego camera niet meer uit mijn gedachten geweest. Hij ziet er zo lekker uit, daar komt het van. Al kun je hem niet uit elkaar halen, je kunt er wel andere legoblokken in verwerken. Hij is alleen pas in de herfst te koop...

Oh Oldehove

Leeuwarders praten graag over vroeger en op de Liwwadderdag, die eens per jaar in Zalen Schaaf gehouden wordt, kunnen ze dat in groepsverband doen en er boekjes over kopen. Er waren ook oude ansichten te krijgen en schilderijtjes van de Oldehove.

Ik kwam pas toen het al bijna afgelopen was en het tweepersoonscombo hun sfeermuziek vooral voor lege tafels speelde. Klaas verzekerde me dat het heel erg druk was geweest. In de foyer draaiden ze 'Oh Oldehove' en het handjevol mensen dat nog aan de bar stond zong mee: ,,Kien wat staast weer skeef''.

Bij de chipmasters

Pokeren is een ingewikkelde manier om je geld aan iemand anders te geven. Ik weet het, want ik heb het gisteren voor het eerst gedaan in een stijlvol Geheim Cafe in Leeuwarden, waar gerookt mocht worden en de hele avond Bette Midler is gedraaid.


,,Ben jij niet zenuwachtig?'', had Olga me van tevoren gevraagd. Zij was het wel, ze had zelfs hartkloppingen. Anderen liepen gespannen heen en weer.

Het ziet er heel filmisch uit, vooral omdat mensen er soms een zonnebril bij opzetten of een petje, en ze er geconcentreerd bij zitten. Voortdurend wordt er over de regels en de telling gesproken.

Het kaarten zelf gaat op een gewijde manier: ze worden geschud met machientjes en daarna mag er aan het boekje speelkaarten niets meer veranderen. Als iemand uitdeelt en er gaat iets verkeerd, begint iedereen te joelen dat er een nieuw boekje kaarten moet komen.

Het verdelen van de chips is ook een ritueel: ze komen uit een koffertje met een voering van schuimrubber en ze zijn er in vijf kleuren met verschillende waardes. Die waardes doen er weinig toe: je kunt alleen een vaste hoeveelheid kopen en niet bijvoorbeeld 1 chip van 100 of zoiets. Wie de meeste chips heeft mag zich chipmaster noemen.



Al had ik er af en toe best veel (kijk maar op de foto, hoewel dit bij anderen vergeleken klein grut was), chipmaster ben ik nooit geworden. Omdat ik de chips uiterlijk zorgeloos verloor vroegen anderen voortdurend of ik het wel leuk vond. Een van de deelnemers ried me aan het eind van de avond fluisterend een website aan, waar je gratis het pokeren kunt oefenen.

Mijn eerste kievitsei

Vanmiddag vond ik mijn eerste kievitsei. Het lag tussen de watten in een schaaltje op een tafel in de felle namiddagzon in het kantoor van Geart de Vries, de directeur van het Leeuwarder Gemeentearchief.

Iedereen blij

Allemaal feestjes in de stad gisteravond, op een gebiedje van honderd vierkante meter.

1: een koe

In de Weerd, voor café Big Ben, stond een koe, fors als een stier. Er stonden wat jongens bij te roken. De koe bewoog loom met haar kop en knipperde nu en dan. Het was een pop met een motortje erin.

,,We hebben een themafeest'', zei een van de jongens. ,,Boer zoekt vrouw.''


,,Het lukt zeker niet zo goed'', zei ik. ,,Er staan hier helemaal geen vrouwen.''

,,Binnen wel'', zei de jongen trots. Hij wilde niet bij de koe gaan zitten om te melken.

,,Ik ben geen echte boer'', bekende hij.

2: vuurwerk

Op het Gouverneursplein lag een grote berg papiersnippers, resten van een vuurwerk. Het rook er nog een beetje naar. Een man veegde het aan.

,,Dit was vuurwerk voor Leeuwarder Dakar'', zei hij. ,,In drie weken heen en weer.''

Verderop stond de auto, beplakt met stickers.

3: subsidie

In de Ierse Pub zat iedereen die betrokken is bij de website Froeks.tv, te vieren dat die site de komende twee jaar subsidie krijgt (€280.000).

Ik had Jacco al gefeliciteerd via Twitter en zei dat dat nu niet nog een keer hoefde waarschijnlijk.

,,Je bent toch een vriend'', zei hij getergd. ,,Dan geef je een hand.'' Twitter kan dat gewone mensencontact kennelijk nog niet helemaal vervangen.

,,Krijg ik ook een zoen?'', vroeg Jacco, maar er zijn grenzen.

4: filmhuis

Allemaal raadsleden kwamen het café binnen. Ze hadden net over de verhuizing van het Filmhuis vergaderd. Erachteraan kwamen de bestuurders van het Filmhuis. Allemaal waren ze blij: het krijgt €1,9 miljoen om naar het nieuwe Fries Museum te verhuizen.