Uit de New York Times, over Donald Sutherland:
He often recalled that while growing up in eastern Canada, he once asked his mother if he was good-looking, only to be told, “No, but your face has a lot of character.” He recounted how he was once rejected for a film role by a producer who said: “This part calls for a guy-next-door type. You don’t look like you’ve lived next door to anyone.”
,,Wat was ook weer die film waarin Donald Sutherland een Duitse spion was die iemand een mes in zijn buik stak'', mailde Jan.
Ik wist het niet, maar hij had het even later al gevonden: Eye of the needle.
Zo heeft iedereen zijn eigen Donald Sutherland-ding, die vandaag allemaal bovenkomen omdat hij gisteren is overleden.
Ik kan me herinneren dat Peter de Feyter verzot was op Kelly's heroes, met hippie-soldaat Oddball: ,,Why don't you knock it off with them negative waves.''
En iedereen die Novecento heeft gezien zal zich de scène met de kat herinneren. Of de vrijscène uit Don't look now. Of die passieve, vriendelijke vader uit Ordinary people. En de volgens mij ondergewaardeerde Casanova van Fellini, die ik lang geleden met Waling heb gezien, waarvan me die reusachtige kroonluchters zijn bijgebleven en de sprookjesachtig mooie muziek.
