Het weelderige Residentieslot van Dresden is zo groot, dat tussen alle pronk, praal en harnassen die er getoond worden ruimte over was om een balzaal vrijwel leeg te houden, op een klein marionettentheater na.
Mit viel Zartgefühl dürft Ihr hier die Fäden ziehen stond er in sierlijke letters op, met veel tederheid mag u hier de touwtjes in handen nemen. Een los bordje verderop spoorde ook aan om ermee te spelen, maar niemand deed het.
Aan mij is zoiets wel besteed. Ik pakte de marionet die keurvorst August der Starke voorstelde en deed mijn best om hem zo echt mogelijk heen en weer te laten lopen. Dat is, ik weet het, behoorlijk moeilijk, het wordt meer schommelend schuiven dan overtuigend lopen. Maar het lukte me wel redelijk om hem te laten zitten, heen en weer te kijken en te zwaaien naar eventuele toeschouwers.
.jpg)
Een suppoost die van een afstand had toegekeken wees me op een slingertje aan de zijkant, waar een speeldoos aan vast zat.
En omdat er juist een schoolklas werd rondgeleid had ik ook publiek. De kwaliteit van de voorstelling viel vast tegen, maar toen ik August der Starke naar de kinderen liet zwaaien, zwaaiden ze terug.
(Voor wie denkt dat ik nog steeds op reis ben: nee hoor. Maar gisteren kreeg ik deze foto's van Christien).
