De appelboom van de buren staat alweer in bloei. Daar komen af en toe kleine vogeltjes op af, ik weet niet hoe ze heten, koolmeesjes vermoedelijk, die er iets uit eten. Ik zat de hele tijd te wachten tot ze in de zon zouden komen, maar daar houden ze kennelijk niet van.
Dat is allemaal heel mooi en natuurlijk, dat ze hun voer zelf uit de bomen halen. Maar er komen meer vogels - merels - af op een verkruimelde afbak-croissant die over datum is. Dat is ook een soort evolutie: waarom zou je het als vogel moeilijk doen als het ook makkelijk kan?
Een merel, die er wat vefomfaaid uit ziet, maakt het zich het allergemakkelijkst. Twee anderen pikken stukken brood op, terwijl zij (denk ik) wat piepend in de tuin zit te wachten tot een van de anderen wat in haar bek stopt. De twee waren een tijdje weg, want vogels doen vaak of ze niks met elkaar te maken hebben en toen kwam deze slome kip nog niet op het idee om naar die kruimels te gaan, al lagen ze op nog geen meter afstand.
