Anne werd deze zomer vijftig en om hem te verrassen hadden Christien en zijn kinderen een feest georganiseerd, zonet in hun tuin in Drachten. Een half uur voor het begon, zo'n beetje, had hij het nog steeds niet door al stond de catering inmiddels op de oprit. Hij bleef de hele middag verbluft vertellen dat hij van niks had geweten.
Op zulke feesten zie je veel gezichten van vroeger maar met meer rimpels en ander haar. Grijs is de kleur van de toekomst, kunnen we vaststellen. Iedereen heeft een baan en zorg om de ouders. Er waren andere artsen, mensen van Nederlands, docenten, een enkeling is in de politiek gegaan, Ina was er (iedereen de groeten, ze drinkt nog altijd wijn), mensen van wie ik ooit de bruiloft fotografeerde zeggen nu dat ze binnenkort het zilveren huwelijksfeest vieren.
,,Een jaar is niks'', zei de moeder van Anne, al voegde ze later toe dat ze nu ze in haar eentje is de dagen wel heel lang vindt duren.
,,Ik wist helemaal van niks'', zei Anne nog een keer. ,,Niemand heeft wat gezegd.''
,,Daar had ik wel moeite mee'', zei zijn moeder. ,,Ik had bijna gezegd, tot zaterdag.''
,,Eigenlijk is het heel erg'', stelde ik vast. ,,Om er op je vijftigste verjaardag achter te komen dat iedereen die je kent wekenlang tegen je heeft gelogen.''
,,Meestal blijft het ook niet bij een keer'', vulde een arts die een tijd bij Anne heeft gewerkt fleurig aan. ,,Als ze een keer weten dat ze tegen je kunnen liegen gaan ze door.''
(De foto is van begin 1981, toen Anne en Christien zich net hadden verloofd. Op de studentenflat gemaakt.)
