,,Kunnen er ook meer vrolijke dingen in de krant?'', vroeg een mevrouw op de open dag die we vandaag op de Leeuwarder Courant hadden. Op het parkeerterrein was een soort braderie, binnen op de redactie stonden de redacteuren die zich altijd voor die klusjes laten strikken. Het was heel druk.
,,Ik zit bij een clubje op bejaardentehuis Abbingahiem en daar lezen we voor uit de krant'', ging de vrouw door. ,,Maar er staan maar heel weinig vrolijke berichten in. Ja wel van die lange verhalen, maar die lezen we niet voor, daar lees ik alleen de kop van voor en dan vertel ik de rest na.''
Terwijl ze dat vertelde herinnerde ik me, dat oma op het laatst de krant had opgezegd, omdat ze er zo somber van werd, al die ellende op de wereld. Die had vast ook schik in wat vrolijke berichten gehad. ,,Ik zal het eens aankaarten'', beloofde ik de mevrouw.
Servetje
Geregeld kwamen vrouwen voorbij, en soms een enkele man, die opmerkten dat de bureau's er zo rommelig uitzien. Vaak mompelen ze dat een beetje, maar een enkeling kwam het luid melden. Drie vrouwen, beetje giebelig, zeiden tegen me dat ze hier wel eens flink wilden opruimen, daar zou het van opknappen. Vooral dat bureau, wezen ze gruwend. Dat was het mijne, zei ik.
Marius, die er ook zat als praatpaal, nam ze mee naar een ander bureau, waar het nog erger was. Dat was een heel eind verderop op de redactie, maar je kon ze hier horen krijsen.
,,Jullie hebben maar wat met zulke vrouwen'', zei ik tegen hun mannen, die bij mij stonden te wachten. ,,Jullie mogen thuis vast niet eens met de voeten op tafel zitten.''
,,Alleen als we er een servetje onder doen'', zei een van de mannen.
