dinsdag 12 februari 2019

If you don't like Texas weather

Vier dingen die ik overhield aan mijn surrealistische tripje naar Fort Worth, Texas - maandag heen, woensdag terug.

➽ Veel tijd om zomaar wat rond te lopen was er niet, maar het kon net lang genoeg om in een souvenirwinkel met laarzen, leren riemen, namaak-nummerplaten met voornamen en stickers If you don't like Texas weather, wait a minute ook een Trump-peper en zoutstel te zien. En een Trump-wijnfleshouder. Ze hadden ze ook van cowboys en armadillo's, maar deze waren raarder. Ik heb er niet een gekocht, misschien had het gemoeten.

➽ In de bus naar het vliegveld zat ik naast iemand die tot 2011 bij de Koninklijke Luchtmacht had gezeten. Hij was eruit geraakt bij de grote bezuinigingen, had wat anders gedaan, maar toen het weer aantrok was hij bij de luchtmacht teruggekeerd.

Alle toelatingstests moest hij opnieuw doen, zelfs de psychologische test. ,,Daar kwam uit dat ik niet creatief ben en niet van kunst hou, dus ik ben geschikt voor defensie'', zei hij. ,,Dat had ik ze zo ook wel kunnen vertellen.''

➽ De woensdagochtend dat we naar Lockheed Martin zouden om de onthulling van de Nederlandse F-35 bij de wonen, stond een reisbus met geblindeerde ramen voor ons klaar bij het Marriott Hotel At The Stockyards. Die ceremonie was pas om tien uur, maar we moesten om kwart voor acht al in het hotel klaarstaan.

Alleen mochten we de bus nog niet in. Een klein vrouwtje in een jas met K9 Unit was met een herdershond de bus aan het inspecteren.

 ,,His name is Boomer’’, vertelde ze  toen ze weer buiten was. ,,He's looking for stuff that goes boom.’’

Het was een niet eens heel grote herdershond, met een spitse kop, die schrander uit de ogen keek. Hij droeg een tuigje, waarop stond Don’t Pet Me. Niet aaien.

 In mijn broekzak voelde ik dat ik daar nog een pepernootvormig koekje had van Schumi.

,,Mag ik u een koekje voor hem geven?’’, vroeg ik de vrouw.  ,,Ik heb het nog bij me van mijn eigen hond.’’

 Ze stak het in haar zak. Voor later, denk ik, als Boomer zijn best had gedaan.

 ,,Het is Nederlands, dus misschien smaakt het anders dan hij gewend is’’, waarschuwde ik.

 ,,That’s great’’, zei de vrouw, met echt Amerikaans enthousiasme. ,,Boomer komt ook uit the Netherlands!’’


➽ De presentatie, daar is genoeg over geschreven.

Het was een kruising tussen showbizz, geopolitiek en economie, het Wilhelmus en de Star Spangled Banner klonken, ik zong ze allebei zachtjes mee maar niet veel anderen deden dan.

Een hangar van Lockheed Martin was als theaterzaal aangekleed en op alle stoelen lag een oranje cowboyhoed met de kleuren van de Nederlandse vlag als een streep erover. Verschillende bezoekers zetten hem op, maar dat was mij net wat te gek. Er waren zoveel van die hoeden, dat een doos vol mee terug ging naar Nederland. Wie er nog wat meer wilde voor zijn kinderen of zo kon op het vliegveld in Eindhoven naar hartenlust grabbelen.

Ik heb hem alleen op verzoek van Kirsten even opgehad, zodat ze er een foto van kon maken.

,,Snel zijn'', waarschuwde ik. ,,Want dit gaat echt niet lang duren.''

Willem Helfferich was er ook, die als een nestor geldt van de journalisten die over straaljagers schrijven. Hij was er ook al in 1979, toen de F-16 naar Nederland kwam, vertelde hij.

,,Ging dat ook zo?'', vroeg ik. ,,Met een show van dj's en oranje cowboyhoeden?''

,,Wat denk je zelf'', zei Willem Helfferich.

(De onderste foto is van Kirsten Beek)