Filmmaker Peter Greenaway was in Leeuwarden en ik sprak een uurtje met hem, voor publiek, in de Kanselarij. Beter gezegd, in het voormalig Fries Museum aan de overkant. Na afloop greep ik de kans en liet ik hem mijn exemplaar van Prospero's books signeren.
Hij is een vriendelijke, leraarachtige man, die graag prikkelende dingen zegt als ,,All filmwriters should be shot'', en daarna dan voldaan glundert. Een van de leukste kwam toen we het over literatuur hadden, en nadat hij had verteld dat elke Brit Shakespeare citeert terloops vroeg: ,,Wie is eigenlijk jullie Shakespeare? Of Dickens?''
Dan kun je als Nederlander wel Vondel of Couperus zeggen, maar die hoor je toch zelden geciteerd worden.
,,Oh ja'', ging Greenaway onverstoorbaar door. ,,Is ook zo. Jullie hebben geen literatuur, alleen schrijfsels.''
Dat werd een bezoekster te gortig: ,,We hebben wel schilders'', wierp ze terug.
Dat klopt, zei Greenaway, die dol is op Vermeer en Rembrandt en nog een paar Nederlandse en Vlaamse schilders noemde. ,,Maar jullie behandelden ze niet erg goed.''
Daarin hebben wife en lover het volgende gesprek, we vertoonden het fragment:
Lover: ,,I once saw a film in which the main character didn't speak for the first half an hour.''
Wife: ,,Like us? Counting up the minutes, have we spent half an hour together?"
Lover: ,,I was completely absorbed as to what would happen because anything was possible."
Wife: ,,And then?"
Lover: ,,He spoilt it. He spoke."
Wife: ,,And?"
Lover: ,,And within five minutes I'd lost interest."
Wife: ,,Now you've opened your mouth, do you expect me to lose interest?"
Lover: ,,It was only a film."
Greenaway keek het geamuseerd aan en zei: ,,Weet je over welke film ze het hebben?''
Niemand wist het.
,,Over Paris, Texas.'', vertelde hij.
(De bovenste foto is van Denise Jansens)
