Berlijn

Voor de krant was ik even in Berlijn, bij een try-out van een voorstelling van de Dogtroep. In de Nederlandse ambassade. De voorstelling is geregisseerd door Jos Thie, die van tevoren had gezegd dat die voorstelling een cartoon is, onder meer over Nederland gaat en propvol symbolen zit.

Eerst werden bezoekers door de gloednieuwe ambassade geleid, een gebouw dat wel helemaal van glas en aluminium lijkt.

,,Het ziet er mooi uit'', zei ik tegen niemand in het bijzonder. Een mevrouw die naast me liep, zei: ,,Het ziet er mooi uit ja, maar om te werken...''

,,Werkt U hier dan?'', vroeg ik. Ze knikte maar ze liet er niet veel over los hoe dat dan is. Ik begreep dat het voor haar wel anders had gemogen.

Bij die rondleiding begon de voorstelling ook al een beetje. In de lift stond een van de actrices, die een schoonmaakster uit het oostblok verbeeldde. Ze bedelde bij bezoekers om ''Fire. Fire please.''

Beneden was een beteurde Berlijner van twintig, Joschka Mueller stelde hij zich voor, die zijn aansteker aan haar had gegeven. Maar ze gaf hem niet terug. Ook toen ze na een tijdje weer beneden verscheen en hij op haar afstapte. Ze verstond hem zogenaamd niet en liep de lift weer in.

Jos Thie stond ernaar te kijken. ,,Is dit symbolisch?'', vroeg ik hem. ,,Ik kan me voorstellen dat Berlijners denken, de vorige keer dat we vuur aan een Nederlander gaven, stak die de Rijksdag in de fik.''

,,Oh, daar hebben we nog niet eens aan gedacht'', zei Jos. ,,Dat was wel aardig geweest. Maar dit is een Hongaarse, dus het had niet geklopt.''

De jongen kreeg overigens zijn aansteker niet meer terug.