De stembiljetten voor 2025 waren als tafelkleedjes zo groot, in de stemhokjes had je volop werk met het uitvouwen ervan. Om ze even later weer zo netjes op te vouwen dat ze door de gleuf van de verzamelcontainer gepropt konden worden was ook een knutselwerkje.
In het Leeuwarder stadhuis - waar overigens een wachtrij voor het lokaal stond, dat heb ik er niet vaak meegemaakt - klonk voortdurend papiergeritsel.
JP had moeite met dat stembiljet, vertelde hij. ,,Ik was nog steeds zwevende kiezer toen ik naar het stembureau liep'', legde hij uit. ,,Ik wist alleen dat ik op een vrouw ging stemmen. Ik zweefde tussen drie vrouwen, Ingrid Coenradie, of Mona Keijzer of Lidewij de Vos. Die spreken me wel aan.''
Toen hij in het stembureau was, wist hij het ineens. Het zou Coenradie worden. ,,Een stoer mens, ze weet wat ze wil. Zulke kunnen we in Nederland wel gebruiken.''
Toen kreeg hij dat grote vel papier.
,,En ik wist niet meer welke partij ze zit. Dus ik begon te lezen, maar er staan honderden namen op dat stembiljet. Het zijn ook hele kleine lettertjes. Achter me stonden de volgende stemmers al te wachten. Ik kon haar gewoon niet vinden.''
Gelukkig kwam hij bij lijst zes, vrij aan het begin, Mona Keijzer al tegen. Dan die maar, dacht hij, en maakte het vakje rood. Toch een vrouw.
Bij de analyses van de verkiezingsuitslag komen allerlei theorieën langs over wat de stemmers beweegt, maar deze heb ik nergens gehoord.
(De foto is een detail uit een foto van Jan Spoelstra op de website van de Leeuwarder Courant)
