Vogeltjesmarkt en Cafe Beveren, Antwerpen

Nee, we hebben geen vogeltjes gekocht. Al had het Jaap wel iets geleken om met een in Antwerpen aangeschafte kip thuis te komen.




En nu we toch in Antwerpen waren, staken we ondermeer ook aan bij Cafe Beveren aan de Vlasmarkt, een van de weinige overgebleven dokwerkerscafeetjes met nog een werkend orgel, van de Antwerpse firma DeCap.

Vorig jaar was het orgel 75 jaar, vandaar de cijfers op de trom. De familie DeCap bestaat nog, is op internet te vinden, en leden ervan komen nu en dan langs voor onderhoud. Nou, hij doet het nog best, want horen en zien vergaat je.

Zingen in de stofzuigerbuis

Deze foto zette Maartje vorige week op Facebook. Maartje paste vroeger op ons en maakte kennelijk ook af en toe foto's. ,,Ik heb er nog veel meer", zei ze.

Het is achter De Zwaan, waar later een stuk van de schuur is gekomen en de uitbouw van de keuken. De oude tafels die hier opgestapeld staan zullen wel uit de zaak komen, maar deze wrakke gevallen kan ik me niet herinneren. De fietsenstander met het logo van Amstel Bier op de achtergrond hebben we nog heel lang gehad, die dingen gaan nooit af. De schuur op de achtergrond was van buurman Aald.

Waling zit in het kistje (het doet hem zelf denken aan foto's van Amerikaanse outlaws nadat ze zijn doodgeschoten), ik sta te zingen (denk ik) in een stofzuigerbuis. Waarvan ik me zo voor de geest kan halen hoe het voelt, ruikt en zelfs een beetje smaakt, zo'n buis aan je mond. Giso stond vermoedelijk ergens in een box.

Dit alles om te bewijzen dat we vroeger best schattig waren. Het is bovendien een vermakelijke plaat.

Everything is bigger in Texas, except stroopwafels

Voor Menno in Salt Lake City kun je niet genoeg stroopwafels meebrengen. Daarom voor hem dit beeld uit de Kroger in Kemah, Texas. Daar zijn ze gewoon te koop. Salt Lake City kent verschillende Kroger-vestigingen.

Cowboy 101

Dit is Sam Elliott in The Big Lebowski.

En dit is pa, vanmiddag in Cavender's Boot City. Dat is een winkel met heel veel laarzen, hoeden en riemen. Pa wilde laarzen en een hoed, en is in beide geslaagd.  

(De foto is van Rita.)

Dit is de herenafdeling van de winkel:

Kapooya kapooya

Drie weken geleden was er een stevige hagelstorm in Austin County, westelijk van Houston. Rita maakte me attent op deze prachtige reportage van zender KPRC. Let vooral op Michelle Clark, de dame die vanaf 1.10 beschrijft hoe groot de hagelstenen waren (,,Man, them jokers was big, size of a quarter doggone") en wat voor geluid ze maakten.

Het nieuws ligt in het water

Als je de badplaats Galveston helemaal uitrijdt, kom je uiteindelijk bij het punt waar de Golf van Mexico en Galveston Bay in elkaar overgaan, waar de grote schepen passeren, twee autoveren continu op en neer varen en waar Mexicanen met hengels aan het vissen zijn.

Het is een mooi punt met een parkeerplaats, waar je zoals wij op de basaltblokken kunt zitten, elkaar op de foto kunt zetten en wat naar het water kunt kijken.

Toen wij er zaten kwam er een reportagewagen aanrijden van nieuwszender Khou 11. En een gewone auto, met een stevige vrouw erin die een televisiecamera op haar schouder droeg. Ze reden niet met piepende banden, het ging allemaal heel rustig.

Rita (die de foto links maakte) hoopte erop dat er ook een ploeg zou komen van KPRC local 2, haar favoriete nieuwszender, want ze correspondeert af en toe met weerman Frank Billingsley en anchorman Bill Balleza via Facebook. En Billingsley woont ook nog eens in Galveston.

De stevige vrouw wees naar een wat sprietig wrak en vertelde dat dat de resten waren van een garnalenboot, die vanmorgen in de fik was gevlogen (zie de foto hierboven, de veerboten staan er ook op). De drie bemanningsleden waren gered door mensen met een andere boot. Ze waren dus eigenlijk aan de late kant met hun reportagewagens.

De stevige vrouw ging tussen de auto's in iemand interviewen, we liepen er zo onopvallend mogelijk achterlangs in een poging vanavond op het nieuws te zien te zijn. Toen we wegreden kwam een reportagewagen van KPRC 2 ons tegemoet.

 ,,Volgens mij zat Bill Balleza voorin!", riep Rita verheugd uit, maar we keerden niet meer om want we wilden koffie.

's Avonds was er op Khou 11 een reportage met opnamen van de brandende boot vanuit een helikopter en een kort gesprek met de kapitein.

,,Dat is die man die die vrouw stond te interviewen", wisten Rita en pa zeker. Ik twijfelde, want het interview was heel ergens anders gefilmd. Wij waren dan ook niet op de achtergrond te zien.

KPRC had het verhaal ook, maar die spraken met de redders van de andere boot (die ze als Samaritanen betitelden, om het verhaal wat meer sjeu te geven) en lieten de opnamen zien, die zij met hun smartphones hadden gemaakt. Omdat we de traditionele media niet moeten vergeten, hier het berichtje dat in de Houston Chronicle staat.