Botsauto

Zat ik net in het grachtenpand van Joop en Christien de krant te lezen, reed er een botsautootje voorbij met twee mannen erin. Ik dacht eerst dat ik het niet goed zag. Het klonk of er een brommermotor in zat.

De een stapte uit met een filmcamera, en legde vast hoe de ander over de brug naar hem toe reed. Ik mocht een foto van ze maken, maar dan filmden ze mij weer terwijl ik de foto maakte.

,,Vanavond zijn we in De Zomer Draait Door'', zei de filmer. En voort reden ze weer, naar de overkant van de Amstel, om verder te filmen.



De bestuurder was inderdaad op tv, zonet, en in een flits waren Aart en ik te zien. Dit stond in de online-programmagids:

,,Remon van der Lely rijdt sinds maart met een botsauto over de openbare weg. Hij is al vier keer opgepakt door de politie, maar dat laat hem er niet van weerhouden.''

Peter Gabriel

Peter Gabriel trad gisteravond op in de Westergasfabriek in Amsterdam. We gingen er met de tram heen.

,,We moeten naar de laatste halte'', zei ik tegen de bestuurder.

,,Allemaal naar Peter Gabriel'', knikte de conducteur.

,,Hoe weet u dat?'', vroeg ik.

,,Jullie hebben er de leeftijd wel voor'', zei de conducteur.

,,We zien er toch nog heel jong uit?'', vroeg Aart.

,,Daar zijn de meningen over verdeeld'', kwam hij terug.

De man had gelijk, konden we zelf even later vaststellen. We hadden er de leeftijd voor. Het kon me niks schelen: Gabriel, die allemaal oude nummers speelde van zijn eerste solo-lp's, kwam wat stroef op gang maar was daarna lekker op dreef. In 'Sledgehammer' zat een prachtig orgeltje.

Op de foto (met telefoon gemaakt) Joop en Aart op het terrein, Aart met een zojuist gekocht regenmantel.

Op stand

Ad Fahner, stadskenner en Eewalbewoner, mailde me deze foto. Die had hij vrijdag gemaakt, terwijl ik in de deurpost sta te praten met archeoloog Jan Willem Oudhof (zwart haar) en architectuurschrijver Peter Karstkarel (wit haar).

De laatste is een van de twee auteurs van een boek over hofjes in Friesland. Dat werd even later aan de overkant, in de Waalse Kerk, gepresenteerd. ,,Kom ook even!'', spoorde Peter aan. ,,Gratis borrel!''

Ach, 't was vrijdagmiddag...

Survival of the fittest

Mijn vader kwam net binnen met een eendekuiken van de vijver, hier om de hoek, die hij met andere oudere heren van de buurt verzorgt. Het diertje is of door de hoosbui getroffen, of misschien door een meeuw of een andere eend gepakt. In elk geval, het is van slag, beweegt raar met zijn kopje, en maakt een verzwakte indruk.

,,Hij zal het wel niet redden'', voorspelde mijn vader, die graag onderstreept dat de natuur nu eenmaal hard is.

Maar hij heeft het diertje een hele tijd vastgehouden, tot er ineens een zwak piepje of kwaakgeluidje klonk. Toen het zover was, besloot hij de broedmachine in de schuur aan te zetten, waar het kuiken verder op sterkte kan komen. De natuur kan hard zijn, maar daar hoef je niet altijd aan mee te werken.

PS

Het eendekuiken was een paar uur later dood en is zonder plichtplegingen in de afvalbak verdwenen.

Abe was nukkig en ook weer niet

Dit is collega Johann Mast met een oude leren voetbal in zijn nek waar, als ik het goed heb begrepen, Abe Lenstra zelf nog tegenaan heeft geschopt.

Johann heeft een biografie over Abe geschreven, daar dinsdag het eerste exemplaar van aan de dochter van de voetballer gegeven en gisteravond was hij in De Bres. Jantien en ik ondervroegen hem daar over zijn onderneming, omdat we daar nieuwsgierig naar zijn. Hij heeft er een jaar vrij voor genomen en met jan en alleman gesproken, van de vrouw van Abe's eerste kus tot en met Faas Wilkes, zo'n andere voetballegende, kort voor diens dood.

Het was een echt verrassende avond, met niet zo'n hoge opkomst (een man of tien, denk ik) maar wel mensen die zelf ook wat te melden hadden. Aron de Vries bijvoorbeeld ging vroeger met Abe en diens vrouw op reis naar de Verenigde Staten, en vond hem helemaal niet zo lastig en nukkig als hij soms in het boek naar voren komt.

Iemand anders was in Leeuwarden naar een wedstrijd geweest van een Leeuwarder team tegen een ploeg met Abe erin. Vanwege diens deelname werden er speciaal tribunes op wagens bijgeplaatst. Abe kwam op - de man deed het al vertellend helemaal voor - met zijn coltrui onder zijn shirt omdat hij het koud vond. Hij liet zich al na een kwartier vervangen omdat hij het duidelijk niks vond.



Verzamelaar en kapper Theo Balk had die leren bal meegebracht, en daarnaast een lading oude kranten over overwinningen van Oranje, zorgvuldig bewaarde kaartjes van het Olympisch Station, leren voetbalschoen, prachtige posters. Hij kwam wat eerder en begon er een tentoonstellinkje mee in te richten in de Bres. Zomaar, omdat hij er lol in had.



Vooral die bal oefende grote aantrekkingskracht uit.

Nog steeds niet in het dorp

,,Ik denk dat ik een van de weinigen in Nederland ben, die Der Mann ohne Eigenschaften heeft uitgelezen'', zei acteur Vincent Rietveld deze week.

Hij zal vast gelijk hebben, veel mensen hebben het forse, beroemde boek van Robert Musil als een goed voornemen in de kast staan. Ik ben een van hen. Maar na de claim van Rietveld weet ik: deze zomer gaat het gebeuren.

Rietveld zit in een Oerol-voorstelling op basis van teksten van de Oostenrijkse dichter Rainer Maria Rilke. Daarom sprak ik met hem. Hij is weliswaar bekend geworden door zijn rol als Jochem de Bruin in de Rabobankreclame, maar hij was amper te herkennen want hij had het laat gemaakt.

,,Vind je het vervelend als ik een sigaret op steek?'', wilde hij weten.

Dat kon mij niks schelen.

,,Eigenlijk ben ik gestopt'', legde hij uit. ,,Maar hier rook ik nog even. Over drie weken word ik vader, dan stop ik echt.''

Vorig jaar stond hij in zijn nakie in een voorstelling met teksten van Thomas Bernhard, in de Rilke-voorstelling gaat het er subtieler aan toe, maar is er aan het eind wel een heftige explosie. De vrije en ongebonden acteurs van De Warme Winkel schrikken voor weinig terug.

Behalve als ze op de foto komen. Anne Zorgdrager kiekte Rietveld, maar met sigaret en dat was niet de bedoeling. Haastig ging de Marlboro de asbak in. ,,Straks ziet mijn vriendin dat ik rook'', zei de acteur.

(De foto kreeg ik van Hayo Bootsma van Omrop Fryslan, die me op het Westerkeynterrein een stukje zag typen)



Italië

Tijdens de voorstelling wordt een paar keer een Rilke-fragment aangehaald, dat ik erg mooi vond. Ik kreeg het op verzoek opgestuurd, maar kon het in de krant niet kwijt. Dit is het, het is niet het complete gedicht:

als kind was ik een keer in Italië
ik weet er niet veel van
maar als je daar door het land loopt en aan een boer vraagt
hoe ver is het naar het dorp
zegt hij, un mezz' ora
en de volgende zegt hetzelfde
en de derde ook
alsof ze het met elkaar afgesproken hebben
en je loopt de hele dag en je bent nog steeds niet bij het dorp
zo is het in het leven